Ονείρου γεύσις...

Είμαι της άποψης, το'χω ξαναπεί, ότι τα όνειρα αντικατοπτρίζουν επιθυμίες, φοβίες, και εντυπώσεις από την καθημερινή μας ζωή. Κι επειδή λοιπόν εμένα μου αρέσει να "απορροφώ" τα πάντα γύρω μου, συχνά πυκνά, το υποσυνείδητό μου ξεσπά, προσφέροντάς μου όνειρα πολύχρωμα, συγχυστικά, υπέροχα, γευστικά...

Μια βόλτα στα μαγαζιά με μια φίλη γίνεται μια τυχαία συνάντηση. Η αβίαστη και απολαυστική συζήτηση οδηγεί σε στέκι όπου συναντούμε τους υπόλοιπους της παρέας. Εκεί μιλούμε, γελούμε, δενόμαστε. Μετά από ώρες συνεχίζουμε την βόλτα καταλήγοντας σε παλαιοπωλείο με εκπτώσεις. Τα εξωτικά χαλιά, η ανατολίτικη διακόσμηση και η έκταση του παλαιοπωλείου γίνονται ο λόγος για μια τρυφερή αναμέτρηση.. Η οποία γίνεται αντιληπτή από μια πεθερά που πρέπει να πειστεί πως τίποτα δεν απειλεί τον επικείμενο γάμο. Αφήνοντας τα πράγματα να πάρουν τον δρόμο τους, φεύγουμε..

Και φτάνουμε σε ένα σπίτι μέσα στο οποίο είναι δυνατόν να χαθείς. Η εκτενέστερη οικογένεια ζει στον κόσμο της περνώντας ευχάριστα την ώρα της, έτοιμη να δεχτεί οποιαδήποτε απόφαση. Τριγυρνώντας χέρι-χέρι μες το σπίτι, σιωπηλά διαλαλώντας αισθήματα, και οι αισθήσεις να φτάνουν τον κορεσμό. Από την ταράτσα του σπιτιού απολαμβάνω πυροτεχνήματα, της καρδιάς και τ'ουρανού, και δέχομαι αδιαμαρτύρητα οποιοδήποτε λιθοβολισμό...

Ξυπνώ... Και μια γλυκόπικρη γεύση στο στόμα...