Απολογισμός του 2008

Τώρα με την αλλαγή του χρόνου βρήκα μια καλή ευκαιρία να γράψω και πάλι... Θα προτιμούσα να είχα καλύτερη μνήμη για να μην χρειαζόταν να τα γράφω κάπου που ο κάθε άσχετος θα έκρινε, αλλά τα χάπια που αγόρασα δεν βοήθησαν και πολύ!

Πανεπιστήμιο.. Αναλόγως πήγαμε και πάμε καλά. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων του Ιουνίου δεν ήταν κορυφής, αλλά τουλάχιστον πέρασα με κάτι καλύτερο από το παρά τρίχα! Φέτος, η Τακίαση συνεχίζεται, αλλά μετρημένα. Εξακολουθώ να μην παρακολουθώ διαλέξεις, αλλά στα tutorials πετώ! Το ίδιο και στις μέχρι τώρα εκθέσεις. Τώρα τις διακοπές φυσικά "εφόρτωσα τα του κόκορα" αλλά από την επόμενη εβδομάδα θα στρώσω. Μπορώ και θα μπορέσω!

Φιλίες... Το 2008 έφερε πολλές και καλές φιλίες! Φιλίες που συμμερίζονται την δική μου τρέλα, που αγαπώ και λατρεύω. Φιλίες που ακόμη δεν έχουν αναπτυχθεί αλλά στην πορεία θα αποδειχθούν χρυσές.. Φιλίες που μου χάρισαν πολλές όμορφες νύχτες, πολλές όμορφες αναμνήσεις και γνώσεις. Που με στήριξαν, που μ'αγάπησαν, που με διασκέδασαν, που συνεχίζουν να υπάρχουν στη ζωή μου. Το 2008 όμως μου στέρησε και κάποιες.. Κάποιες φιλίες σφιχτοδεμένες, που άξιζαν περισσότερα, που χάθηκαν στη σκόνη...

Οικογένεια... No big changes... Οι δίδυμες μόνο αποφάσισαν να βγουν απ'το καβούκι τους.. Κι έβγαλαν τον κώλο τους αντί το κεφάλι τους! Χρειάζονται επιδιόρθωση.. Δεν ξέρω πως το καταφέραμε, αλλά βγήκαν ανάποδες.. Ότι αλλαγές θα γίνουν, θα γίνουν όσο είμαι εγώ σπίτι.. Αλλιώς η μάμα θα κρεπάρει! Η μάμα που αντιθέτως, δεν άλλαξε καθόλου. Παρέμεινε το ίδιο αγχώδης, αναποφάσιστη κι επιβλητική.. Κάποτε, σε κανένα 2 χρόνια, θα ξαναπάθει ότι έπαθε κι αλίμονό μας πάλι... Ο μπαμπάς γερνά.. Κι ακόμα τρέχει να προλάβει δουλειές και φυτώρια, χρεώστες και δάνεια..

Αυτογνωσία... Μου έκανε μεγάλη εντύπωση το ότι έπρεπε να ξεκινήσω να φύγω από το σπίτι, να ζήσω μόνη μου για να ανακαλύψω ότι αυτό το ταξίδι για το οποίο μιλούν όλοι δεν είναι παραμύθια... Ξεκίνησα την ενηλικίωση μου μια ικανοποιημένη έφηβος, στην πορεία όμως (που ακόμη δεν έχει τελειώσει) ανακάλυψα πως ο σταθερός μου χαρακτήρας αρκούσε μόνο για κάποια χρόνια. Πλέον πρέπει να αντιμετωπίζω κάθε γεγονός της ζωής μου με αυτοκριτική.. Πρέπει να παρακολουθώ τον εαυτό μου σαν ένας τρίτος, για να βλέπω τα λάθη μου και να τα διορθώνω πριν στιγματίσουν τη ζωή μου.. Όλοι μιλούν για την ευθύνη κάθε γονιού να αναθρέψει σωστά το παιδί του, και κάποιοι το βλέπουν σαν δικαιολογία για να αποφύγουν ευθύνες και υποχρεώσεις. Κανείς όμως δεν μιλά για αυτή την ευθύνη, την ευθύνη του να σχηματίσεις τον δικό σου χαρακτήρα. Για μένα, αυτό είναι τρομακτικό... Τουλάχιστον για τα επόμενα 20 χρόνια θα πρέπει να είμαι σε εγρήγορση, να με συγκρατώ, να με τιμωρώ, να με κριτικάρω, να με διαπλάθω.. 20 χρόνια?? Πολύς καιρός... Καλό μας κουράγιο...

Κοσμογνωσία... Θεέ μου... Είτε ο κόσμος βαδίζει προς την καταστροφή, είτε εγώ δεν έχω καθόλου υπομονή.. Κι όσοι με ξέρουν τείνουν να αντικρούουν το δεύτερο.. Φοβάμαι τον εαυτό μου.. Πως λοιπόν να βρω το θάρρος να αντιμετωπίσω και εξωτερικούς κινδύνους?? You're not making it easier people! Έχω ήδη συναντήσει εγωιστές, αλαζόνες, know-it-alls, θύματα, ρατσιστές, κακούς, δειλούς, άλογους, παράλογους,αδιάφορους, κοκορόμυαλους, επιθετικούς, αφελείς, καυχησιάρηδες,επικίνδυνους and the list goes on! Φυσικά, έχω βρει και τα ακριβώς αντίθετα, αλλά ο κόσμος γίνεται άσχημο μέρος εξαιτίας όλων των αρνητικών! Εκτιμώ και ανακουφίζομαι όταν γνωρίζω ανθρώπους καλούς, που ενδιαφέρονται, αλλά αυτοί αποτελούν μόνο ένα μικρό ποσοστό της καθημερινότητας μου!

Κατάληξη... Ανάθεμάντα! Δεν ξέρω να πώ αν ήταν καλή ή κακή χρονιά παρά μόνο... Ήταν ενδιαφέρουσα!